Afgelopen week werd in Knoxville, Iowa, voor de 61e keer de Sprint Car Nationals verreden. Ruim 100 Sprint Cars gingen over vier avonden de strijd met elkaar aan in het belangrijkste Sprint Car evenement van het jaar. Het deelnemersveld werd in twee-en gesplitst, waarbij de eerste helft op woensdagavond racete en de andere helft het op donderdag tegen elkaar opnam. Het was de bedoeling om zoveel mogelijk punten bij elkaar te rijden in zowel de kwalificatie, heats en finales. Zo kon je 200 punten halen als je snelste qualifier was, maar ook waren er 200 punten te verdienen voor de winnaar van de finale. Het nadeel voor degenen met de snelste kwalificatietijden was dat zij achteraan in hun heats moesten starten. En vooral op woensdag was dat nadelig omdat op de zwarte klei lastig in te halen was. Dit resulteerde erin dat Logan Schuchart de finale won, maar een hele slechte kwalificatie afgeleverd had en hierdoor zijn totaal aantal punten niet zo heel hoog was. Jacob Allen, de Shark Racing teamgenoot van Schuchart won op de donderdag de finale.
Nadat de punten van alle coureurs bij elkaar opgeteld werden over de twee avonden, waren de beste zestien al verzekerd van een startplaats in de Nationals finale op zaterdag. Het was Austin McCarl, een lokale coureur die zich vooral richt op de wekelijkse races van Knoxville, die de meeste punten had en vanaf pole mocht vertrekken. Naast hem stond Tyler Courtney en op de tweede rij stonden voor velen de twee grootste kanshebbers, Donny Schatz en David Gravel. Carson Macedo en Kyle Larson stonden op de derde rij en Brent Marks mocht samen met Daryn Pittman rij vier tot zich nemen. Logan Schuchart was achttiende in de puntenstand en wist dat hij op zaterdagavond vanaf de eerste rij de B-main mocht aanvangen samen met Giovanni Scelzi.. De eerste 26 coureurs wisten op donderdag hun startpositie voor de zaterdag.
De overige 75 coureurs kwamen op vrijdagavond terug voor de Hardknox Night. Hierbij zou de top vier zich op de laatste twee rijen van de A-main kwalificeren en de rest van het veld zou zo ingedeeld worden op basis van hun resultaat op vrijdag. Dus na de top vier de besten naar de B-Main en de slechtsten zouden vanuit de E-main moeten beginnen. Op vrijdag was het een overwinning voor 1 van de populairste coureurs van Amerika. Rico Abreu wist de race te winnen voor Australier Kerry Madsen, Sheldon Haudenschild en Brian Brown.
De zaterdagavond ging voor een uitverkocht huis van 30.000 uitzinnige fans van start met de E-main. Canadees Dylan Westbrook wist deze race te winnen en zich met de eerste zes coureurs achter hem te plaatsen voor de D-main. Deze race werd gewonnen door Blake Hahn, maar het grootste applaus kwam voor de Knoxville Nationals kampioen van 1983. Want de 66-jarige Sammy Swindell wist zich met zijn vijfde plaatst nipt te kwalificeren voor de C-main. In de C-main die volgde had Swindell niets in te brengen. Dit was misschien wel de mooiste preliminaire race van de avond. Kyle Reinhardt ging redelijk makkelijk op de overwinning af, maar van de tweede tot en met de zesde plaats werd ronde na ronde gevochten om de overige drie transfer posities naar de B-Main. Even leek het erop dat de snelste dame in de Sprint Car wereld haar kwalificatiepositie verspeelde, want McKenna Haase viel van de tweede naar de vijfde plaats terug, maar toen ook Logan Wagner en Australisch kampioen Marcus Dumesney terugvielen verloor Haase weliswaar nog een plek aan Hunter Schuerenberg, maar won ze er twee waardoor ze alsnog vierde werd. In de B-main waren het Logan Schuchart en Giovanni Scelzi die er voor zorgden dat, nadat zij zulke goede finales op woensdag hadden gereden en toch niet direct naar de A-main verwezen werden, zij zich alsnog voor de grote titelrace op konden maken.
Na uitgebreide baan preparaties (er was na de woensdagavond nogal wat kritiek geweest omdat het zo goed als onmogelijk was in te halen) en een geweldige vuurwerk- en lichtshow met de world famous 4 wide salute was het tijd voor de 50 ronden durende titelrace. Meteen bij de start ging het flink mis met een heftige koprol voor JJ Hickle en Parker Price-Miller. PPM kwam er niet zonder kleerscheuren af en moest met de ambulance naar het ziekenhuis afgevoerd worden. Hij bleek twee ruggenwervels gebroken te hebben en zal enige tijd rust moeten houden. Na enig oponthoud ging de race alsnog van start. Austin McCarl, met de bijnaam The Big Unit, pakte de leiding, maar al na twee ronden was het Sunshine (Tyler Courtney) die de leiding overnam. Gravel, Macedo en Larson volgden. Tot de eerste caution na twaalf ronden viel waarbij het Larson was die de pitlane op moest zoeken met een lekke band. De kampioen van 2021 moest zijn race van achter in het veld vervolgen. Ondertussen was Gravel naar de tweede plaats opgeklommen en begon Brent Marks de binnenkant van de baan te pakken. Dit leverde hem de ene na de andere positie op. Marks klom van de zevende naar de derde plaats, maar net op dat moment kwam de caution vanwege het halverwege punt van de race waarbij de teams konden tanken, banden wisselen en eventuele afstellingen veranderen. Na de herstart was het Marks die meteen zijn gewonnen posities weer verloor en na de eerste ronde van de herstart zevende reed. Ondertussen wisselden Gravel en Courtney stuivertje om de leiding. Op dat moment had Donny Schatz snelheid gevonden, want door de binnenkant te pakken passeerde hij Macedo en enkele ronden later met de van hem beroemde middelste lijn passeerde hij McCarl voor de derde plaats. Met nog dertien ronden te gaan verliet McCarl de strijd om de top posities met een lekke band. Na de uitstekende herstart van Gravel, passeerde Schatz de NOS Energy Drink nummer 7BC van Courtney meteen om de tweede plek op te eisen. Ondertussen was Kyle Larson alweer opgeklommen naar de zesde positie. Op dat moment werd de race opnieuw stil gelegd vanwege een lekke band, deze keer voor Carson Macedo. Met nog tien ronden te gaan had Gravel ruim twee seconden voorsprong, maar was het Schatz die ronde na ronde een halve seconde pakte door de kortst mogelijke lijn te rijden. Met nog vijf ronden te gaan nam Schatz de leiding over en won zo zijn 11e Knoxville Nationals. David Gravel finishte tweede en Logan Schuchart pakte de derde plaats nadat hij zich via de B-main moest kwalificeren.
Marcel Breg
Terug naar Aug (2022)